25 januari, een dag van min of meer, twee gezichten. Een van vermoeidheid maar toch ook weer hele mooie dingen. Je pikt ze toch mee als je de kans krijgt. ‘s Morgens ben ik niet vooruit te branden. Als een zombie kom ik het bed uit. Er zit niets anders op dan voorlopig eerst maar eens een paar uren van helemaal niets doen dan luieren aan het zwembad. Zo krijgt vermoeidheid ook een positieve kant ook al voelt het dan niet helemaal 100 procent. Rond drie uur ‘s middags gaan we met de taxi eerst naar de Wat Ched Yod. De volledige naam is Wat Botharam Maha Vihara. Deze tempel ligt aan de oever van de Kae Khan rivier buiten de stad. De Ched Yod is gedeeltelijk gebouwd in de periode van 1442 – 1487 onder leiding van Phya (koning) Tilokaraja. De tempel diende als verblijf voor Phra Uthamapanya, een monnik die abt was van de tempel gedurende de Boeddhistische Vastentijd in 1455. Er is destjds ook een Bothiboom geplant ter herinnering aan de tijd waarin Mara (de duivel) probeerde om Boeddha van de Verlichting te houden. Er zijn 7 andere belangrijke plaatsen op het complex die refereren aan de 7 dagen die Boeddha rust nam alvorens hij erop uit ging om zijn leer verder te verspreiden. De Ched Yod wordt ook wel eens de tempel van de 7 torenspitsen genoemd. Steeds keert het getal 7 terug. Een daarvan is de Bothi Throne, de huidige Chedi Yod die is gemodelleerd naar voorbeeld van de architectuur van de Chedi bij Maha Bothi Vihara in India. De buitenkant daarvan was eveneens gedecodeerd met stucrelief van engelen. Hier in Chiang Mai werd voor het eerst de zgn. Tripitaka tekst (Boeddhistisch) opnieuw, maar voor het eerst in Thai, herzien. Dit werd gedaan door Phra Mahatera die de monniken representeerde en koning Tilokaraja. Na de dood van laatstgenoemde liet zijn neef Yod Chiangrai een crematorium bouwen met een grote chedi waarin relikwieën en de as van Tilokaraja worden bewaard. In de tijd van koning Muang Kaeo, tussen 1495 en 1525, werden de bestaande gebouwen gerestaureerd en nieuwe toegevoegd. Een daarvan is de Ubosoth. Ook werd het complex ommuurd. Later is de tempel een tijd verlaten geweest. Onder koning Kawila van Chiang Mai (1796) werd de stad en daarmee ook de Wat Ched Yod nieuw leven ingeblazen. Vanaf die tijd geldt de tempel als belangrijk met zijn artistieke meesterwerken en historische waarde. Het departement van fijne kunsten voerde in 1965 opnieuw een restauratie en conserveringswerken uit. Restauratie vindt nu ook nog plaats.
In de Ubosoth zijn enkele schilders bezig met het herstellen van de muurschilderingen. Een praatje met hen bleef tamelijk oppervlakkig (zij geen Engels, wij geen Thai) maar duidelijk werd dat zeer nauwkeurig, puntje voor puntje, de verf opnieuw werd aangebracht. Te vergelijken met het ons bekende pointillisme? Nee. Overigens werd ook nieuw eigen werk geschilderd. Met het kan bijna niet anders, Koning Bhumibol als middelpunt
De tweede tempel die we gaan bekijken is de Wat Phra Singh. Aan deze tempel werd in 1935 door koning Rama VIII de titel “koninklijke tempel van de eerste klasse” verleend. Deze tempel huisvest een heel belangrijk Boedhhabeeld: de Phra Boeddha Sihing. Volgens de legende zou dit beeld gemaakt zijn naar voobeeld van “de leeuw van Shahya” dat zich in India bevond maar verloren is gegaan. Het zou via Sri Lanka, Nakhon Si Thammarat en Qyutthaya naar Chiang Mai zijn gebracht. Het beeld wordt ieder jaar tijdens het Songkron festival door de straten van Chiang Mai gedragen. In 1345 is door de toenmalige koning met de bouw van deze tempel begonnen. Hij liet in eerste instantie een chedi bouwen voor de as van zijn vader. De tempel kreeg in 1367 zijn naam toen het hierboven genoemde beeld erin werd ondergebracht. De tempel is tussentijds vaak gerestaureerd. De laatste restauratie stamt uit 2002. Het tempelcomplex biedt vele bezienswaardigheden o.m. de wihang Luang. De oorspronkelijke werd in 1925 door de huidige vervangen. Ik zelf vind het bibliotheekgebouw heel, echt heel mooi. En natuurlijk veel mooie beplanting. Grappig, of misschien moet je ze wel heel serieus nemen, zijn de tientallen borden met spreuken van Boeddha. Ook is hier een beeld te zien van koning Meng Rai de Grote die Chiang Mai construeerde.
Dan is het al weer tijd voor het avondeten. We eten niet in het allersjiekste restaurant, toegegeven, maar 5 consumpties en 3 maaltjes samen voor 285 baht, nou ja. Niet gek he om nog maar eens aan te geven hoe de verhoudingen liggen. Na wat getrubbel om een taxi te krijgen komen we uiteindelijk, met de pijp helemaal leeg, weer “thuis” . Als ik dan eigenwijs als ik ben toch nog even mail wil checken en …… dan gaat het dus echt mis. Verder geen details. Even rustig aan en dan als de gesmeerde bliksem het bed in. Morgen zien we weer verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten