Chiang Mai vervolg

De uitgestippelde plannen kunnen niet doorgaan omdat we geen huurauto meer kunnen krijgen. De mensen van het resort regelen dat er vanavond een auto bij het resort voor ons wordt afgeleverd. We gaan als alternatief een boottochtje maken over de Ping rivier. We stappen aan boord bij de Wat Chai Mong Kol. Het is een lekker rustig tochtje. Na ongeveer drie kwartier varen komen we aan bij een oude “boerderij”. Hier kunnen we vele verschillende planten, bloemen en kruiden zien die hier worden gekweekt. Heel kort krijgen we een demonstratie van de manier waarop jasmijnrijst wordt vermalen. Voor ons staat een flink bord fruit klaar. Bovendien krijgen we een (niet te drinken) glas water met citroen (1 of 2 druppels?)

Omdat de tocht begint en eindigt bij de Wat Chai Mong Kol kunnen we er niet omheen. We moeten de tempel en de omgeving weer uitgebreid bekijken. We schieten weer de nodige foto’s en knopen een praatje aan met een monnik. Hij laat zijn voeten en benen ondertussen lekker masseren door 2 wel heel jonge monnikjes. Ach arm en deze hebben nog wel een vrije dag.
De Wat Chai Mong Kol is een van de oudste kloosters waar monniken samen leven. Het is ca. 600 jaar geleden opgericht in de tijd waarin de Lanna cultuur zich uitbreidde onder koning Tilokarat. Je kunt bij de tempel zien dat er door verschillende bevolkingsgroepen steeds nieuwe heiligdommen en kunstwerken zijn toegevoegd. Tijdens de bezetting door de Birmezen werd de pagode in duidelijk te  herkennen Birmese stijl opgetrokken. De Wat werd in die tijd Wat Oop Peng genoemd. Rama V veranderde de naam in de huidige naam van de tempel. In de Chinese tempel staat is een imposant beeld van de godin van dank. De verbazingwekkende schilderingen in heel de tempel laten ook verschillende periodes uit het leven in Chiang Mai zien. Wat opvalt is de verfijning van details. Ik vind het weer prachtig.



Op de terugweg drinken we koffie bij de Alliance Française. Die kom je wel in meer landen tegen. Hier in Chiang Mai is de AF ondergebracht in de Franse ambassade. Maar zijn we nu ook bij de Franse ambassadeur op de koffie geweest? Ik betwijfel het. We zien vandaag ook weer wat het betekent om hier in de bouw te werken. Echt alles wordt met de hand gedaan. Bij een groot in aanbouw zijnde flat zagen hoe drie vrouwen cement stonden aan te maken. In onze ogen, te gek voor woorden.
‘s Avonds gaan we naar een Kantoke avond: traditioneel eten en dansuitvoeringen. Henriette had dit nog tegoed van ons voor haar verjaardag. En jawel, ze heeft de tegoedbon bij zich. Leuk, maar heel strak georganiseerd uitje. Ik leer weer wat meer over de uitingen van cultuur van de verschillende oorspronkelijke bewonersgroepen van Thailand.