Het is inmiddels al weer zondag 30 januari. Na alle inspanningen van gisteren wordt er vandaag weer wat kalmer aan gedaan. Ik werk wat aan mijn blog en dan blijven we tot een een uur of twee lekker lui bij het zwembad liggen. Na een kopje thee vertrekken we naar de Wat Umong, een tempel die me uit beschrijvingen erg aanspreekt. Het is een complex waar onder meer een meditatie centrum is ondergebracht. Het speciale zit hem onder meer in het feit dat deze wat in een jungle-, bosachtige omgeving ligt. Je kunt er op je gemak wat rondwandelen en de afzonderlijke dingen bekijken. Er komen naar mijn idee weinig toeristen. Het is er in elk geval erg rustig. Het heeft ons overigens wel heel wat moeite gekost om de tempel te vinden. Misschien is dat wel de reden. (Eerst rijden we zeker 10 km te ver en daarna moeten we nog drie keer vragen waar de wat ligt. Weer loopt het spoor dood, nu op een bouwterrein. Een vriendelijke Thai loodst ons op zijn brommertje door een wirwar van straatjes en ja hoor, we zijn er). Ik vind het van de ene kant jammer dat er veel mensen geen kennis nemen van dit soort buiten de “normale” bezienswaardigheden” vallende zaken. Aan de andere kant is de rust die er heerst natuurlijk wel fijn.
Heel bijzonder vind ik de bijeenkomst van de monniken in gebed. Ons wordt vriendelijk gezegd dat we gerust mogen binnenkomen. Dat laat ik me geen twee keer zeggen. Dit doet wat met me. We lopen wat over het terrein en leggen de meeste voor ons interessante dingen vast. Voor dat ik ga achter lopen met mijn blog vandaag maar een verdere uitleg over de tempel d.m.v. een foto die ik heb gemaakt. De zin om uitgebreid te schrijven heb ik nu ook even niet. De sfeer wordt denk ik ook wel bepaald door de denkbeelden van Buddhadhamma, die ik ook of de foto heb vastgelegd. Naar mijn idee, precies zoals het hoort: op een oude plaat lang geleden opgeschreven. Ik sta ook helemaal achter de tekst.
Na een warme maaltijd, we snakken naar een “gewone hap”, gaan we naar de avondmarkt. Oh nee, eerst nog een echte kop koffie bij de “Starbucks”. Wat een tegenstelling tot het bovenstaande, maar we moeten wel aan de inwendige mens blijven denken. Boeddha zei hierover het volgende:” We leven niet om te eten, maar eten om te leven”. Dat mag dan zo zijn, maar op vakantie blijf ik lekker eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten