Doi Inthanon

Even nog een leuke afsluiter van de dag van gisteren. Ik slimpie sloot ons drieën buiten op het balkon. Voor het resort loopt ‘s avonds een reus van een Thai rond. Ik zeg het niet graag over anderen maar zal het netjes houden. Hij is niet al te slim. Omdat we vrij dicht bij de ingang zitten probeerden wij zijn aandacht te trekken door wat te roepen. Daar kwam hij dan ook op af. Wat we ook probeerden Engels, handen- en voetenwerk, niets hielp hij begreep ons op geen enkele manier. Ging weer rustig zitten en als we zijn aandacht weer trokken stond hij op maar begreep er echt geen snars van. Uiteindelijk liep hij de receptie binnen en wees een van de mensen op dat rare stelletje daar boven op het balkon. We vertelden hem wat er aan de hand was. Hij lachen, maar de dikkerd nog harder toen hij hoorde wat er nu eigenlijk was. Sloffend liep hij de receptie binnen en kwam met onze sleutel naar boven. Je had het moeten zien: slof, slof, als Thai op zijn sloomst ijsbeert hij door onze kamer, doet de deur van het slot en zonder enig teken van wat dan ook sloft hij even traag onze kamer weer uit en doet de deur achter zich dicht. Komisch.
Maar dan vandaag. Wat vroeger dan gisteren vertrekken we naar het natuurpark Doi Inthanon. We rijden dus richting het zuiden en draaien bij Chom Thong  rechtsaf richting het nationale park. Dit park is 482 vierkante kilometer groot. Het wordt veel bezocht door vogelaars. Er komen ca. 400 soorten vogels in dit park voor. Daar aangekomen rijden we door tot aan de Wachirathan waterval. Het laatste stukje gaat over een heel smal weggetje steil omhoog. De waterval ligt in een prachtige omgeving. Het is spectaculair te zien hoe in de nevel van het opspattende water het kleurenprisma is te zien. We proberen het zo goed mogelijk te fotograferen, maar het niet mee.


Door een mooi stuk natuur rijden we tot aan een klein marktje in de buurt van Khun Klang en schieten daar wat foto’s. We zien een klein beetje van de traditionele klederdracht in deze streek en de markante koppen van de mensen vragen om een kiekje. De oude vrouw op de foto liet ons zien hoe ze lekker hele kleine pure groene en rode pepertjes zit te eten. We kopen op de markt een grote zak aardbeien en kleine heerlijke banaantjes.

We rijden dan door tot aan de twee pagodes  de, hou je vast, phra mahathat napolphomisiri en phra mahathat napametranidon. Deze tempels zijn op twee toppen (op 2142 meter hoogte)  van de Doi Inthanon gebouwd voor de zestigste verjaardag van de koning en koningin in 1988. De tempels zijn van binnen totaal anders afgewerkt. Ik ben vooral weer geïmponeerd door de prachtige wandschilderingen. Ik moet zeggen de Thai zorgen bij aanleg van nieuwe gebouwen goed voor de mensen die iets minder goed ter been zijn. Ze waarschuwen trouwens ook om op deze hoogte niet al te enthousiast de trappen naar de tempels te beklimmen. Ik maak dankbaar gebruik van de roltrappen. Wel een raar gezicht trouwens in deze omgeving. Als je op de trap staat en je kijkt naar boven is het net alsof je in een of ander modern metrostation bent. Maar eenmaal boven weet je wel beter. Opvallend ook bij de plekken die we vandaag bezoeken is de aandacht die wordt besteed aan de aankleding en het goede onderhoud van de omgeving. Veel planten, bloemenperken, uitnodigend veelkleurig.


Na deze stop kunnen we nog een klein stukje doorrijden. Dan staan we op de 2565 meter hoge top van de Doi Inthanon, het hoogste punt van Thailand. Op de top ligt de Princess Sirindorn Neutron Monitor, een militaire radarinstallatie. Fotograferen uiteraard verboden, maar het naambord leg ik vlug even vast om iets te onthouden van wat hier nu precies staat. De weg door dit park, die heel goed berijdbaar is, is in 1970 voor deze installatie aangelegd.
We denken dat we door kunnen rijden om de berg langs een andere kant weer af te dalen. Op de kaart staat een weg, van weliswaar wat mindere kwaliteit aangegeven. Maar dit blijkt niet zo te zijn. We moeten dus weer omdraaien en ca. 15 km terug tot aan het marktje waar we eerder uitstapten. Daar gaan we linksaf richting Mae Wang. We zien weer eens hoe minimaal de woonomstandigheden van de mensen hier zijn. We rijden door een landbouw gebied. Uitgestrekte percelen met plastic “kassen”, verbouw van kool, fruit, mais en bloemen. Als je hier door de omgeving, die dus erg vruchtbaar lijkt, rondrijdt zie je zo af en toe mensen in traditionele klederdracht lopen. Duidelijk is ook dat dit een gebied is voor vogelaars. In Doi Inthanon komen rond de 400 soorten vogels voor. Ik heb amper gezegd dat de wegen goed zijn of ze worden opeens een stuk slechter. Dan komen we eindelijk in het gebied van de rijstcultuur, de uitgestrekte rijstvelden die we zo graag willen zien. Nou het zijn ook plaatjes. Prachtig.
Op een gegeven moment wordt de weg heel slecht. We twijfelen of we nog wel op de goede route zitten. Een wit beschilderde paal (vergelijkbaar met onze paddestoelen) geeft inderdaad een ander wegnummer aan, dan dat van de weg waarop we denken te zijn. Er zit niets anders op dan dat we ons midden in de prachtige natuur overgeven aan de huidige techniek, de tom tom. Als ik als eindbestemming het adres van ons resort ingeef blijft de route gek genoeg hetzelfde. Nou volgen dan maar. Met al dat gedraai berg op en berg af heb je ook geen enkele notie van de afstanden die je aflegt. Op dat moment zijn we verder van huis dan we denken. Maar we krijgen nog een paar mooie vergezichten te zien en maken daarom toch nog maar enkele fotostops.
Langzaamaan komen we , zo lijkt het, weer wat meer in de bewoonde wereld. Gek eigenlijk dat je zo weinig mensen ziet onderweg. Ik zei al dat het een heel vruchtbaar gebied lijkt te zijn, maar waar wonen de boeren? Heel af en toe komen we in een dorpje met een paar huizen. En aan de andere kant, als je iemand tegenkomt dan vraag je je af, waar komen zij nou vandaan of waar gaan ze naar toe? In het laatste stuk door het landelijke gebied zien we nog veel rijstvelden. Daarnaast zien we en ruiken we dat er veel uien worden verbouwd. Dit wordt nog eens bevestigd door grote aantallen vrachtwagens die we zien rijden volgepakt met uien. Uiteindelijk rijden we de 108 op en komen meteen in druk verkeer terecht. Het is dan nog 25 km. naar “huis”. Nou dat zitten we wel uit in ons Toyotaatje. Dat is per slot van rekening nog maar van Deurne naar Eindhoven. Uitgeblust vallen we, eenmaal thuis, op bed. Een uur later gaan we aan de rivier beneden eten. Dan zit het er wel op voor vandaag. Nog een beetje bloggen en even skypen met Annerieke. Welterusten !