Palmbomen en sightseeing

Hoe geliefd die Ekarchai echt is merk ik ‘s morgens als ik bij het ontbijt kom. Iedereen wil weten hoe het was. Met stralende blik in de ogen vertellen ze over een concert van Srivrichai dat ze vroeger bezochten. Rond de middag vertrekken we voor een vermoedelijk laatste uitje hier. Voordat we wegrijden laat Aad via zijn Tom Tom aan Ozzie/Ot zien wat onze plannen zijn voor vandaag. Een bezoek aan de Khao phlai dam. Vreemd moment als ik me realiseer dat hij Tommie absoluut niet kent. De auto van Anna en Staffan is een modern uitgeruste auto. Dat Ot er niet mee vertrouwd is blijkt als hij Aad uitvoerig gaat uitleggen hoe hij de door hem aangegeven plaatsen kan bereiken. Wat dat apparaat doet is hem dus onbekend. Hadden we maar naar hem geluisterd. Al die moderne apparatuur blijkt vandaag weer goed voor veel “nutteloze” kilometers. Ons doel bereiken we niet. Maar het wordt wel weer een mooie sightseeing. We rijden over de 401 richting Khanom. Als we later over de 4083 rijden gaat deze plotseling over in een zandweg. Dat wil overigens niet zeggen dat de weg slechter wordt, nee eerder beter. De verharde weg zit vol grote gaten. De route van vandaag gaat door een streek vol palmbomen. Links en rechts ongelooflijk grote bergen kokosnoten. Ik weet eigenlijk helemaal niet of deze aan een bepaalde oogsttijd zijn gebonden. Net als eergisteren bereiken we ons doel niet.We zullen nooit weten hoe ver we van de dam verwijderd zijn gebleven. Net als eergisteren kunnen we er niet meer onderuit. We moeten uitstappen en verder lopen. Je kunt zien dat er in de regentijd enorme hoeveelheden water naar beneden gekomen zijn die grote schade aan de weg hebben veroorzaakt. Diepe kuilen, uitgeholde gleuven versperren de doorgang. Ons Toyataatje is er in elk geval niet op berekend.



Dus dat wordt sjouwen. Vol goede moed wandelen we verder. Maar het is verschrikkelijk warm en zwaar. Tenminste voor mij. Terug is het probleem niet, maar dat lopen omhoog grmmmppphhmm.



We leggen toch nog een hele afstand af en hoe hoger we komen des te mooier het uitzicht wordt over de bergen en de zee. We krijgen loon naar werken. In dit gebied zitten tig verschillende soorten vlinders, van minimale grootte tot naar onze begrippen kanjers. Onze verwoede pogingen om ze te fotograferen lukt nauwelijks. Ongeduldjes zijn het, maar wel mooi. Overal horen we het hele fraaie geluid van een bepaalde vogel. Plotseling zie ik een vrij grote vogel overvliegen. Als we het ‘s avonds nakijken zou het best eens kunnen zijn dat het toch een vogel is uit de koekoekfamilie. Het geluid doet, ondanks dat het nogal verschilt wel denken aan dat van de bij ons voorkomende soort. Opmerkelijk dat we vandaag zelfs geen brommertje tegenkomen.



Op de terugweg stoppen we bij Nai Phlao beach. Het waait er hard. Lekker. Er liggen een paar eigenwijze “rode kreeftjes” flink te bakken. Er wacht me een tropische verrassing. Omdat ik geen tonic kan bestellen vraag ik maar om een green fanta. Dat lijkt me het meest fris. Als ik het drankje voor me zie staan draait mijn maag zo ongeveer om. Het zal wel weer zo super zoet zijn. Maar met de eerste slok is er meteen een klik met  45 tot 50 jaar geldeden. Hmmm de oude Exota! Die is volgens mijn nooit geëvenaard. Nu dus wel. We eten een klein hapje: stukjes banaan gebakken in deeg met vanille-ijs en delen samen nog een pannenkoek met honing. Zo we kunnen er weer even tegen. We maken een korte strandwandeling en rijden dan weer door naar Khanom beach. De route gaat  over een zandweg. Ik zeg nog, “tjee je zou je was hier maar aan de kant van de weg hebben hangen”, als er een vrachtwagen van de andere kant komt rijden die de weg besprenkelt met water. Dat moet een genot zijn voor de mensen die langs de stoffige weg wonen.  Bij Khanom beach drinkt Aad nog wat. Mijn Exota van een half uur eerder vind ik voldoende.



In Thailand heeft men soms heel simpele oplossingen voor een probleem. Op weg naar huis komen we voorbij een markt. Wat doe je als er geen parkeerruimte is? Gewoon een rijbaan afsluiten die gebruikt kan worden om te parkeren. Maar daarbij natuurlijk wel zorgen voor een paar druk gebarende en continu op een fluitje blazende agenten. Als we bij Ekman terugkomen is het snel omkleden geblazen. Buiten ons zijn er op dit moment maar 4 andere gasten en die eten geen van allen in het resort vanavond. We gaan met Staffan, Anna, Pee Pee en de kleine Leo uit eten.
Er zijn wat problemen geweest met internet dus pas vanavond laat kan ik mijn blog plaatsen. Samen met Ossie kijken we nog naar Liverpool – Wigham. Voor Ot een teleurstellende 1-1. Mij maakt het zoveel niet uit. Ik wil naar bed. Ik heb slaap.