Show

Het is inmiddels alweer de 11e. ‘s Morgens na het ontbijt worden we door Staffan geroepen. Wang heeft een bigsize vlinde  zien zitten en natuurlijk wil hij dit aan ons laten zien. Een keer eerder heb ik deze Tigermoth (de soort waartoe hij behoort) gezien maar dat was in “gevangenschap”. Vorig jaar zijn er hier ook een paar komen aanvliegen. In de tuin hier zie ik veel verschillende vlinders. Tuin lijkt aantrekkelijk voor ze. Staffan vertelt dat we tijd genoeg hebben om onze fototoestellen op te halen. De vlinder zal zich voor de nacht niet verplaatsen. En inderdaad ‘s avonds om 8 uur zit het beestje er nog. Naar vlinderbegrippen mogen we het wel een beest noemen. We hebben nieuwe overburen gekregen vandaag. Mijn moeder zei altijd: “Als lelijk zijn zeer doet dan janken we allemaal van de pijn”. Ik moet zeggen dat ik te doen heb met deze “witch of Switzerland.” Een heel eigenaardig stel. Komt op hoge poten 2 dagen eerder dan afgesproken hier aanzetten met de hoogste eisen. Ze willen met niemand iets te maken hebben, dus eten ze apart van iedereen aan een elders geplaatst tafeltje. Het is juist zo gezellig dat iedereen samen eet. Lekker kletsen over van alles en nog wat, koetjes en kalfjes. Aad gaat op jacht naar fotogenieke beestjes en  ik werk wat aan mijn blog. Na de “inspanningen” van gisteren is het vandaag weer relaxen verder. Als enigen maken we gebruik van het zwembad en de ligstoelen daar. Niet te lang, de zon blijft behoorlijk warm. We trekken ons terug op ons eigen overdekte terras. Het gebruikelijke puzzelen, lezen, lanterfanten gaat gewoon door. Alhoewel, later op de middag bekijk ik hoe ik evt. de filmpjes van mijn telefoon kan bewerken. Dat blijkt nog een hele puzzel voor me te zijn. 



Aad en ik eten vroeger dan de rest van de gasten. Anna wil graag iets extra’s voor ons doen en heeft voor ons kaartjes gekocht voor een optreden van Ekachai Srivichai.

Voor de echte Thailandfan !

Het is volgens haar een zeer beroemde zanger die veel fans heeft in binnen- en buitenland. Als  ik zie hoeveel er op Youtube naar filpjes over hem gekeken wordt geloof ik dat graag. Later vertelt ze dat we misschien wel problemen kunnen krijgen met de kaartjes omdat zij ze op de zwarte markt kreeg aangeboden. Het concert was allang uitverkocht. Ze wil dat wij zien hoe de Thai zo'n avond beleven. Eerst zegt ze dat we met haar ouders zullen gaan. Later blijkt dat haar broer, schoonzus en de klein meid meegaan. We rijden zelf met de auto, zodat we niet van elkaar afhankelijk zijn als de een wat vroeger naar huis wil dan de ander. Iets totaal onverwachts gebeurt. Ik denk nl. dat het concert in een of andere zaal wordt gegeven, maar niets is minder waar. Als we aan komen rijden lijkt het een grote kermis. We worden door druk fluitende en gebarende politiemensen (waar hebben we dat eerder gezien?) naar de parkeerplaats geloodst. Op dat terrein, het is een afgebakend stuk van het strand, staat een megagroot podium. Er zijn duizenden bezoekers. Alle leeftijden zijn vertegenwoordigd, fans van 2- tot 80 jaar oud. Ieder zorgt in alle rust voor een eigen stoel. De menigte is helemaal in de ban van wat er op het podium gebeurt. En dat is veel meer dan ik me heb voorgesteld. Het is een grote show met ballet, moderne dans, gastoptredens van andere zangers/zangeres, cabaretgroep, live band, lichtshow noem maar op. Een dans refererend aan de lotusbloem ontbreekt natuurlijk niet.



Al na het eerste nummer krijgt Ekachai rozen van zijn fans.  De live band speelt goed, Srivichai zingt goed, maar de geluidsapparatuur laat te wensen open. De bassen dreunen door in mijn lijf.  Op een gegeven moment tijdens het optreden van een soort cabaretgroep ligt het publiek zo ongeveer dubbel van het lachen. Twee nuchtere Hollanders zien het aan. De muziek varieert van Oosters aandoend, rustig en sierlijk tot heftig en wild hedendaags. Reclame van grote bedrijven als Yamaha, Chiang(beer) en Isuzu geven aan dat het niet zo maar om een optredentje gaat. Uiteraard ook overal drank- en eettentjes of eigenlijk moet ik zeggen tenten. Als we even na elf uur weg gaan staan er nog veel kramen met wel 6 vierkante meter aan etenswaren. Saté, popcorn, gebakken spek, noem maar op. Ik vraag me af hoe laat dit feest afgelopen zal zijn, als dat er nog allemaal doorgedraaid moet worden. Ook kramen met kinderspeelgoed, grote ballonnen etc. zijn aanwezig.  Ik zei al het leek wel een grote kermis. Ik denk dat we zo ongeveer de enigen zijn die rond 11 uur aftaaien. Wij de farang worden door tig paar ogen nagekeken. Mooi al dat typische uit het Thaise leven dat we deze avond terugzien. Veel jongeren, nog in schoolkostuum, hangen wat flirtend aan de buitenkant van de ruimte. Opvallend al die zwarte koppies. Naast ons een uitzondering, een vrouws met grijs haar, net als ik. Jonge moeders gaan met het grootste gemak in de kleermakerszit op hun stoel zitten als hun kinderen in slaap sussen. En niet alleen de kinderen. Een Thai kan nu eenmaal op elk moment van de dag en overal in slaap vallen.



Een heel opvallend feit van de avond heb ik nog niet vermeld. Bij de entree en ook op het terrein waar het spektakel plaats vindt staan/lopen met geweren uitgeruste militairen. Volgens Anna maken deze mensen deel uit van de security en zijn geen militair. Security hoofdzakelijk bedoeld voor de veiligheid en bescherming van de zanger, die een grote status heeft in dit land. Grote groepen fans volgen hem overal.
Als we rond half twaalf terugkomen is alles donker. Iedereen ligt al in bed. Anna kijkt nog even vanaf het balkon en wil heel graag weten hoe we het vonden. We maken nog een praatje en dan is het ook voor ons tijd om te gaan pitten.